"Beau travail" to film niełatwy w odbiorze. Jest opowieścią byłego legionisty o jego upadku i wydaleniu z ukochanej Legii Cudzoziemskiej. Wspomnienia, jak to zazwyczaj bywa, nie są spójne. Czasem zdarzenia bez większego znaczenia zapadają w pamięć najbardziej, podczas gdy te naprawdę istotne przemykają przez głowę pośpiesznie, chyłkiem, niemal niezauważenie. I taka jest też forma tego filmu. Niespójna, pełna niedomówień, niejasności… a jednak hipnotyzująca. Z tej niepełnej, jakże subiektywnej układanki wyłania się stopniowo obraz człowieka pustego, wyalienowanego. Galoup to człowiek bez przeszłości i przyszłości. Legia jest jego życiem, jego rodziną. Bycie legionistą definiuje go jako człowieka. Lecz nawet tam, w tym surowym środowisku pozostał istotą ludzką, ze swoimi wadami i zaletami, a przede wszystkim emocjami. Zbudował sobie swój mały świat, którego stał się więźniem. Pewnego dnia, jego świat ulega zmianie za sprawą młodego rekruta Sentaina. 22-letni chłopak jest idealnym żołnierzem: odważny, lojalny, bohaterski. Szybko staje się oczkiem w głowie komendanta i pierwszoplanową postacią w jednostce. Galoup odczytuje to jako zagrożenie dla własnej pozycji i zaczyna planować upadek młodego rekruta. Sentain staje się jego obsesją. Zaślepiony nie widzi, że stacza się coraz bardziej ku otchłani samozniszczenia.
Denis świetnie operuje obrazem. Udaje jej się niemal wykraść tajemnicę obsesji Galoupa, jego bezradność wobec świata, kruchość psychiczną i podskórny homoerotyzm. Jednak jako film, historia miałem po seansie poczucie niedosytu. Czegoś mi w tym filmie zabrakło. Jakby zbyt mocne skoncentrowanie się na formie sprawiło, że historia sama w sobie stała się jałowa, kaleka. To dobry film, jednak w jakiś sposób nie do końca spełnił moje oczekiwania.